Częściowe i całkowite protezy osiadające są podobnie jak protezy szkieletowe, uzupełnieniem ruchomym. Siły żucia są w tym przypadku przenoszone wyłącznie przez błonę śluzową i okostną na kości szczęk. Skutkiem tego jest przeciążenie kości, co przyspiesza ich zanik i powoduje osiadanie protezy. Proteza staje się “zbyt duża”, a jej przyleganie do podłoża, tym samym utrzymanie, coraz gorsze. Szczególnie dużo problemów nastręcza proteza całkowita dolna, dla której alternatywą są implanty.